Over de inzet van het Korps Commandotroepen (KCT) en de special forces van het Korps Mariniers (KMARNS) worden om begrijpelijke redenen weinig mededelingen gedaan. In Uruzgan waren deze eerder actief onder de naam ‘Vipers’ (adders), voluit: de Special Forces Task Group Viper. Hun aantal werd geschat op 185 man.  In de nieuwe Kamerbrief ‘Voortgang missie in Uruzgan‘ staat dat de Vipers eind 2007 zijn teruggetrokken. Maar het KCT en de KMARNS komen terug, zij het met minder dan de helft van het oorspronkelijke aantal en, voor het eerst, onder direct bevel van ISAF en niet zoals de Vipers onder bevel van de (Nederlandse) commandant van de Task Force Uruzgan. De Kamerbrief hierover: “Deze inzet is gericht op het uitvoeren van verkenningen, het verzamelen van inlichtingen en het aangrijpen en arresteren van Talibanleiders en insurgents die zich bezig houden met het plegen van aanslagen en het plaatsen van IED’s. De militairen zullen door het hoofdkwartier van ISAF worden aangestuurd. Zij zullen voornamelijk optreden in Uruzgan, maar kunnen in voorkomend geval ook daarbuiten worden ingezet”.
De positie van de Nederlandse Special Forces in Uruzgan wordt daarmee dezelfde als die van de de Australische Special Operations Task Group in Uruzgan, 330 man sterk, en nooit (tijdelijk) teruggetrokken geweest. De vraag rijst dus: “waarom waren de Vipers eigenlijk teruggetrokken?” M’n theewater vertelt me dat dat simpelweg komt door overbelasting (lees: personeelsgebrek). Want de in de Kamerbrief genoemde reden voor hun inzet (“verbetering van de inlichtingenpositie”) is sinds het begin van hun operaties in 2006 nooit veranderd. Onbekend is of de nieuwe en kleinere groep Special Forces ook de naam ‘Vipers’ zal dragen.