Margraten Military Cemetery
In 1948 werden zo’n 10.000 Amerikaanse stoffelijke overschotten overgebracht naar de VS; de Britse, Canadese en Poolse militairen kregen elders hun laatste rustplaats en de Duitse gesneuvelden werden herbegraven in hun thuisland.
Nu zijn er 8301 Amerikaanse graven in Margraten, wat het tot het op twee na grootste militaire kerkhof van de VS in Europa maakt. Daarnaast staan er op twee herdenkingsmuren de namen vermeld van ruim 1700 militairen die destijds als vermist zijn opgegeven. Alle graven en de namen van vermisten zijn ‘geadopteerd’ door Nederlanders en anderen; een traditie die al kort na het inrichten van de World War II Netherlands American Cemetery and Memorial ontstond. Nu nog steeds is de belangstelling voor die ‘adoptie’ zo groot dat er een wachtlijst bestaat.
Begrijpelijkerwijs is het aantal Amerikaanse veteranen uit de Tweede Wereldoorlog dat de ceremonie bijwoont in recente jaren aanzienlijk geslonken – inmiddels zijn de jongsten van toen al dik in de tachtig.
De ceremonie wordt ieder jaar bijgewoond door hoge Amerikaanse en Nederlandse militairen en politici en veel gewone burgers. Vijf Nederlandse F-16’s verzorgen vandaag een ‘fly by‘ met een missing man-saluut, waarbij een van de toestellen de formatie boven de begraafplaats verlaat en steil omhoog vliegt.
Ik heb voor de Wereldomroep al een paar keer eerder verslag gedaan van deze Memorial Day-ceremonie. Daarbij is me een letterlijke en figuurlijke wanklank opgevallen: naast traditionele militaire rouwmuziek en het blazen van de ‘Last Post’ wordt ook het Limburgse ‘volkslied’ gespeeld, waarbij de aanwezigen netjes opstaan en de militairen salueren. Protocollair onjuist (er bestaat officieel geen Limburgs ‘volkslied’), en in mijn ogen een ongepast staaltje provinciaal gedrag.
Hans de Vreij's blog 
Idd, belachelijk om “Waar in ’t bronsgroen eikenhout, ’t nachtegaaltje zingt” enz. enz. te spelen. Probleem in deze is dat als de eerste militair begint te salueren, de rest niet achterblijft. Weigeren is dan vaak geen optie.
Marcel , het leek dit jaar nog erger dan anders. Eén couplet Wilhelmus, de Star Spangled Banner, en twéé coupletten ‘Bronsgroen eikenhout’, alsof dat provinciale liedje op hetzelfde niveau als die andere twee staat. En ja hoor, iedereen stond weer op: de staatssecretaris, het Hoofd van het Militair Huis, generaals, veteranen, gasten etc. Ik ga er van de week maar eens even een dosis serieuze journalistieke research naar doen en de ‘gouverneur’ van Limburg om commentaar vragen.
helemaal mee eens dat dit ‘volkslied’ van limburg niet thuis hoort op deze herdenking. Was dan ook een van de dwarsliggers die tijdens het ten gehore brengen hiervan gewoon is blijven zitten. Ze hadden deze tijd inderdaad beter kunnen gebruiken om het Nederlands en Americaans volkslied langer ten gehore te brengen.
Als we het dan over ongepast hebben, ikzelf vind het storend en ongepast dat er een stel zich zelf “Band of Brothers” noemend, op deze gelegenheid het nodig vinden om soldaatje te spelen incl. de uniformen van die tijd. Re-enactment vind ik prachtig, maar niet op een begraafplaats!
Er werd ook een krans gelegd en gesalueerd door een burger in WWll kleding…..
Helemaal als je ze dan ook nog gezellig een groepsfoto ziet maken…
@ Frank: zelf bleef ik net als in voorgaande jaren ook zitten, en heb uitgelegd waarom.
@Paul: deze groep was een officieel onderdeel van de ceremonie en erkend door de (Amerikaanse) leiding van de herdenking, heb ik me laten vertellen. Zij houden de herinnering levend aan het 506th Parachute Infantry Regiment, 101st Airborne Division. Toevalligerwijs heb ik een van de leden van de groep op Margraten geïnterviewd, zie http://www.radionetherlands.nl/currentaffairs/region/europe/250509-margraten-memorialday.