Vanuit Camp Hadrian een uitstapje gemaakt naar Chora om daar de allereerste districtsverkiezingen in Afghanistan te verslaan.  Had eerder al veel over dit district bericht en geschreven ( zie Google), maar er zelf zijn is natuurlijk een ervaring apart. Vrijdag er heen in een Nederlandse Chinook-helikopter als aanhangsel van een redelijk bijzonder gezelschap – de gouverneur van Uruzgan, de opperrechter en de officier van justitie; de top van de Nederlandse Task Force Uruzgan; een Amerikaans lid van het Nederlandse Provinciaal Reconstructieteam, iemand van Buitenlandse Zaken.

Overnacht bij een van de eenzame Nederlandse buitenposten in Uruzgan: een kleine kazerne van het Afghaanse leger in Chora waar vier Nederlandse mariniers de functie van omlet bekleden. Omlet? Dat staat voor de afkorting OMLT (Operational Mentoring and Liaison Team). Heel kort door de bocht gezegd doen deze mensen zo’n beetje een van de gevaarlijkste maar ook belangrijkste klussen in Uruzgan. Ze gaan met de Afghaanse soldaten op patrouilles en leren deze al doende de kneepjes van het militaire vak. Ook onder vuur. Op z’n Engels heet dat Train as you fight. En geen EK voor deze OMLT-ers: op hun voorpost is geen TV of internet.

2600 man kwamen kiezen, van opgeschoten jongelui tot hoogbejaarde stamoudsten. Nederlandse militairen ontwaarden tussen het bonte gezelschap ook een aantal vermoedelijke ‘boefjes’, zoals de Taliban bijna liefkozend genoemd worden. Zoveel Afghanen had ik nog nooit van dichtbij gezien. Het waren overigens dus alleen mannen, want vrouwen hadden bij deze districtsverkiezingen geen stemrecht. Schande zult u zeggen. Misschien is het dan goed te beseffen dat bijvoorbeeld vrouwen in Zwitserland pas in 1971 algemeen stemrecht kregen en het tot 1990 zou duren voordat het laatste kanton daar de gang naar de stembus mochten maken.

Een echte burgerlijke stand bestaat er niet in Uruzgan, dus ook niet in Chora. Als je dat wilt kun je je laten inschrijven, maar dat hoeft niet. Een kieslijst was er dus ook niet.  Wie wilde kon komen stemmen, behalve kinderen.

De in een eerdere bijdrage vermelde Wet van Murphy en het verschijnsel ‘Maybe Airlines’ sloegen ook op deze trip toe. Zo leerde ik weer eens dat het verstandig is de accu van je fototoestel op te laden voordat je op pad gaat. En kent u het verhaal van de Nederlandse Chinook-helikopter die het Hoge Gezelschap in Chora kwam ophalen? De avond na de verkiezingen kwam hij niet door een mechanisch defect. Zo bleven we nog een nachtje bij de mariniers logeren en dankzij deze extra overnachting kwam ik er achter dat gouverneur Hamdam goed op zijn gezondheid let en ’s morgens jogt.

De volgende ochtend stonden we klaar bij de landingsplaats van postzegelformaat, wachtend op een Chinook die van Kandahar moest komen. Hij kwam niet. De hogere leden van het gezelschap waren duidelijk not amused. Er was druk radioverkeer maar dat leidde tot weinig. Uiteindelijk hielpen twee Amerikaanse Blackhawk-helikopters de groep uit de nood en voordat we het wisten stonden we alweer op Kamp Holland.

Videoverslag districtsverkiezingen (ministerie van Defensie)