Meestal krijgt het Westerse publiek een ‘gecensureerd’ beeld van hedendaagse oorlogen voorgeschoteld. Al te bloederige taferelen, gesneuvelde eigen militairen, het is niet het beeld dat krijgsmachten spontaan naar buiten brengen.  Dat geldt ook voor Afghanistan. Ik weet dat er foto’s bestaan van gesneuvelde Nederlandse militairen, en heb met eigen ogen een foto gezien van de restanten van een zelfmoordenaar in Uruzgan die zijn bomauto bij een konvooi had opgeblazen. Geen fris beeld, geef ik toe, en het is ook niet gepubliceerd.

Bijgevoegd een andere foto uit Afghanistan, via onofficiële kanalen verspreid. In een maanachtig landschap ligt een dode Afghaan, vermoedelijk een strijder. Een wapen is niet te zien, maar hij draagt wel een chestrig waarin plaats is voor bijvoorbeeld een ICOM-walkietalkie en magazijnen voor een Kalasjnikov. Hij ligt er vredig bij, er is vrijwel geen bloed te zien. Naast hem hurkt degene die hem vermoedelijk heeft neergeschoten. Een Amerikaan, uitgerust met een sluipschuttersgeweer voor de lange afstand. Wie weet was de ander ook een sluipschutter en hebben de twee jacht op elkaar gemaakt.

‘Jachttafereel’, zo zou de titel van de foto hebben kunnen luiden. De schutter zit er bij als een jager die zojuist een hert heeft omgelegd. Hij kijkt ernstig. Misschien omdat de fotograaf hem gezegd heeft dat lachen in deze context niet helemaal gepast zou zijn. Misschien omdat hij beseft dat oorlogvoeren toch iets anders is dan jagen.