KAMP HOLLAND, URUZGAN – “Inpakken en wegwezen” (uit Afghanistan). Dat is de titel van het wekelijks buitenlandcommentaar bij de Wereldomroep. Belangrijkste argumenten: het is in Afghanistan te onveilig, en er zouden wel eens massa’s Talibanstrijders uit de provincie Helmand naar Uruzgan kunnen komen als gevolg van een groot Amerikaans offensief in Helmand. De Wereldomroep vroeg een reactie aan brigadegeneraal Marc van Uhm, commandant van de Task Force Uruzgan waarvan behalve Nederlandse ook militairen uit Australië, Frankrijk, Singapore en Slowakije deel uitmaken.

Is het vechten tegen de bierkaai?
Ik denk dat het zeker niet vechten tegen de bierkaai is. Ik denk dat we absoluut resultaten scoren hier.  Met de militairen zorgen we voor veiligheid in het gebied. En omdat het in de gebieden die we onder controle hebben veilig is, kan daar ook verbetering van het bestuur plaatsvinden, kunnen er projecten ontwikkeld worden, kunnen er allerlei organisaties dus daar aan het werk. Dus aanwezigheid doet er toe en we bereiken resultaten.

Kunt u concrete voorbeelden noemen van gebieden in Uruzgan die bij de komst van de Task Force Uruzgan in 2006 onveilig waren en nu grotendeels veilig?
We zijn nu bijvoorbeeld ook aanwezig in het district Chora waar in 2007 nog hevig gevochten is. Als je nu op onze voorwaartse basis Mirwais staat en je kijkt van daar uit over de green zone, het groene gedeelte waar de mensen wonen,  dan is het daar nu rustig waar in 2007 nog gevochten werd.

Een andere zaak die genoemd is, is eigenlijk niet nieuw, die zorg is eerder al geuit, namelijk dat de Taliban wellicht gedwongen zouden kunnen worden om de wijk te nemen uit de provincie Helmand, waar ISAF nu volop bezig is met Amerikaanse , Britse, Deense en andere troepen. Ze zouden dan noordwaarts gedreven kunnen worden richting Uruzgan. Heeft u daar enig concreet teken van opgemerkt de laatste tijd?
Tot op dit moment niet. We hadden zelf ook rekening gehouden met het mogelijke effect van het binnenkomen van veel meer Amerikaanse troepen in de provincie Helmand en Kandahar , dat het mogelijk een verdringingseffect zou kunnen hebben van de Taliban richting noorden, richting Uruzgan. Daar is tot op dit moment geen enkele indicatie voor.

Heeft voor zo’n mogelijke beweging voorzorgsmaatregelen genomen?
Ja, het zijn altijd scenario’s waar we rekening mee houden, dus in het achterhoofd hebben we wel plannen hoe we daar mee zouden kunnen omgaan. Maar zoals gezegd, er is geen enkele indicatie tot op dit moment dat het ook werkelijk gebeurt.

Vanuit Helmand naar Uruzgan zijn maar weinig denkbare routes gegeven de geografische omstandigheden, de bergen met name. Dan denk je aan het district Deh Rawod waar Taliban eerder ook wel naar het noorden zijn getrokken, bij voorbeeld naar de provincie Dai Kundi. Is die zuidkant van het district Deh Rawod afgegrendeld?
Er zijn natuurlijk posten in dat gebied waar we zicht houden op bepaalde routes. Maar we kunnen niet alle routes dichthouden, want daar is de capaciteit niet voor beschikbaar. Maar we houden daar alle bewegingen zo goed als mogelijk in de gaten. Er is zoals gezegd tot op heden nog geen enkele indicatie dat er werkelijk grote aantallen Taliban vanuit Helmand richting Uruzgan komen.

Kleine aantallen wel?
We weten waar bepaalde rat lines zijn, lijnen waarlangs de Taliban zich verplaatsen. Dat gebeurde al jaren zo en dat gebeurt nu nog steeds – dat de Taliban zich via Uruzgan verplaatsen naar Helmand en weer terug  via Uruzgan naar het noorden, naar Dai Kundi. Dat gebeurt regelmatig, maar niet in grote aantallen.

(Afbeelding: een van de mogelijke rat lines. De linkeroever van de Helmandrivier in het district Deh Rawod, noordwaarts gezien. Foto Hans de Vreij)